TERMOPLASTİK MALZEMELERİN YAPIŞTIRILABİLME LİTARATÜRÜ

TERMOPLASTİK MALZEMELERİN YAPIŞTIRILABİLME LİTARATÜRÜ:

Sıcak plaka kaynağı uygulamalarında, Stokes ve Conway (2001) sıcak plaka kaynak makinesini kullanarak çeşitli ticari termoplastik malzeme karışımlarının kaynak edilebilme özelliklerini ve kaynak mukavemetlerini incelemişlerdir. Çalışmalarında polikarbonat ve akrilonitril bütadien stiren (PC/ABS), polikarbonat ve polibütilen tereftalat (PC/PBT), polifenilen oksit ve poliamit (PFO/PA) termoplastikleri kullanılmıştır. Deneysel çalışmalarında kaynak numunesi olarak kalınlığı 3,2 mm olan parçalar kullanılmıştır ve kaynak mukavemetleri bu kalınlık değerine göre raporlanmıştır.  Bu deneysel çalışmalarda ergimiş malzeme film kalınlığı ısıtma süresiyle, erime fazındaki taşan malzeme miktarı sıcak eleman üzerindeki durdurucularla, son birleşme fazındaki taşan malzeme ise kaynak makinesi üzerindeki durdurucularla kontrol edilmiştir. Alın kaynağı dayanım değerleri ısıtma süresi, kaynak sıcaklığı ve kaynak mesafesi parametrelerinin farklı değerlerine göre bulunmuştur. Kaynak makinesinin basıncı ise sabit tutulmuştur.

Bir başka çalışmada ise Stokes (1998) çift plakalı ve plakaların sıcaklıklarının ayrı ayrı kontrol edilebildiği sıcak plaka kaynak makinesi kullanarak üç farklı polimerin birbirleriyle kaynak edilebilirliğini incelemiştir. Bu çalışmalarda termoplastik malzeme olarak polieterimid, polikarbonat ve polibütilen tereftalat kullanılmıştır. Bu deneysel çalışmalarda da ergimiş malzeme film kalınlığı ısıtma süresiyle, erime fazındaki taşan malzeme miktarı sıcak eleman üzerindeki durdurucularla, son birleşme fazındaki taşan malzeme ise kaynak makinesi üzerindeki durdurucularla kontrol edilmiştir. Alın tipi birleştirme ile kaynaklanan malzemelerin kaynak mukavemetleri, sıcak plakanın sıcaklık değeri, ısıtma süresi parametreleri değiştirilerek incelenmiştir. Ancak bu çalışmada kaynak mesafesi ve basınç sabit tutulmuştur. Bu çalışmada farklı termoplastiklerin birbirleriyle olan kaynaklarında yüksek dayanım değerlerine ulaşılabileceği gösterilmek istenmiştir.

Bir başka çalışmada ise B.Lee, J.Kim, S.Lee ve K.Kim (2011) çift cidarlı polietilen boruları alın kaynağıyla birleştirmişler ve birleşimin mekanik özelliklerini incelemişlerdir. Deney sonuçlarına dayanarak, güvenli bir birleşim elde etmek için proses sıcaklığı ve zamanı hesaplanmıştır. Sıcak plaka aparatı kullanılarak birleştirilen boruların kaliteleri farklı yöntemlerle test edilmiştir. Bu çalışma sıcak plaka kaynağı ile atık su borularının başarılı bir şekilde tamir edilebileceğini göstermiştir.

Stokes (1999) polikarbonat malzemenin sıcak plaka kaynağı ile kaynatılmasında polimerin kurutulup kurutulmamasının etkilerini araştırmıştır. Bu deneysel çalışmada ergimiş malzeme film kalınlığı ısıtma süresiyle, erime fazındaki taşan malzeme miktarı sıcak eleman üzerindeki durdurucularla, son birleşme fazındaki taşan malzeme ise kaynak makinesi üzerindeki durdurucularla kontrol edilmiştir. Çalışmada kaynak parametreleri olarak ise ısıtma süresi, kaynak mesafesi, sıcaklık belirlenmiştir ve 3 farklı kalınlık için dayanım sonuçları incelenmiştir. Çalışmanın sonucunda kurutulmamış polimer malzemelerde yüksek dayanım değerlerine ulaşılabileceği görülmüştür.

Yue (1988) farklı polimerlerin çözücüyle yapıştırma yöntemiyle yapıştırılmasını incelemiştir. Araştırmasında polivinil klorit- polikarbonat ve polivinil klorit- polimetil metakrilat polimerlerini çözücüyle yapıştırma yöntemiyle birleştirmiştir. Bu çalışmada farklı polimerlerin her ikisinde ya da en az birinde taşınabilir polimer zincirleri oluşturabilmek için yapıştırıcı çözücüler kullanmıştır. Yapışma yüzeyinde belirli bölgeler meydana gelmiştir ve bu da birleşme yüzeyinde polimer zincirlerinin difüzyona uğradığını göstermiştir. Bu çalışma ile farklı amorf polimerler arasında yüksek dayanımlı birleştirmeler oluşabileceği ortaya konulmuştur.

Bir başka çalışmada ise Tjeung ve diğer. (2007) ısı vasıtasıyla aktifleşen çözücülerin polimerlerle etkileşimini incelemiştir. Bu teknik oda sıcaklığında çözücü olmayan bir sıvı içindeki polimerin sıcaklıktan bağımsız çözünürlüğüne dayanmaktadır. Isı verilmesi sonucunda sıvı, çözücüye dönüşmekte ve yüzeyler arasında yapıştırıcı bir etki oluşturmaktadır. Yapıştırmanın kayma mukavemeti değeri 2,9 MPa’ya kadar ulaşmıştır.